Ayrılık Saati Şiiri - Hüseyin Avni Güllü

Bekledim
Beklediğini göremeden bekledim
Merhametine yük ettiğim beklentim
Ağırlaşan kurşun gibi çökertti benliğimi
Manasız gülüşlere gizlendi hüzünler
Konuşmaya giyotin suskunluğum
Gözkapaklarına astar olmuş resmini
Görmemeye direnen uykusuzluğum
Seherlerde serdiğim
Günışığında topladığım gözyaşlarım oldu
Takvimler döktükçe yapraklarını
Dökülür derler sineden sızılar
Ya da yaralarıyla yaşamayı öğrenir insan
Yavaş yavaş hızlanır ilkin
Sonra saat saat birikir yalnızlığım
Çaresizliğim bir akrep
Kemirdikçe kimliğimi
Yel kovar umudumu
Zamanla tamamlanırdı belki hiçliğim
Gel gör ki saatimi kırdın
Sende kaldım.