. Ayrılık Saati Şiiri - Turgut Uzdu

Papatyalar soldu
Kurudu yüreğimdeki nehir
Mevsim kış
İçimde yıkılış

Hazmetmek zor dağların çöküşünü
Öfke yok
Boyun büküşten öte sokak kalmadı
Sümbül yere düştü bir kez
Ellerim üşüdü

Mutlu uyanırdım sabahlara eskiden
Beş para etmez bir dünyaya uyanmak
Geri dönüşü yok günlerin nefeslerimde
Pişmanlığa yıktığım hiçbir şeyim yok
Üzgünüm
Yüreğim üşüdü

Saatlerden çıkardığımı sanmıştım korktuğumu
Kör bir inada saklanmış
Geldiğim gibi gitmek düştü payıma
Ayrılık vakti
Dostluğumu bıraktım hatıraların yanında
Mutlu ol
Gidiyorum