Ayrılık rüzgarı esti bir kere
Ellerin diline düştük yok yere
Yüzüme çevrilip bakan gözlere
Diyecek bir sözüm kalmadı Tanrım
Ney leyim safası sürülmez aşkı
Benden çok uzakta olsaydı keşki
Yıllarca bıkmadan aradım meşki
Ömrümü verdim de olmadı Tanrım
Gecemin ışığı yıldızı söndü
Karanlık desem az zındana döndü
Dertlerim her gece uykumu böldü
Çilemiz bir türlü dolmadı Tanrım
İçimde hala bir kıvılcım varsa
Yanacak bilirim bir sebep olsa
Güllerim şimdilik susuz da kalsa
Açacak bilirim solmadı Tanrım
Kayıt Tarihi : 30.7.2016 16:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Recep Şam](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/07/30/ayrilik-ruzgari-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!