Ayrılık Rüzgarı Şiiri - Furkan Çubukçu

Geceleri yalnızlık çöker
Biliyorsunuz
En koyu rengiyle süzülür yanıma hüzün
Bir yavanlık alır içimi
Dudaklarımda nikotin tadı
Sancılı bir bekleyişe kapılırım
Yorgun düşer
Nice badirelerden geçmiş umutlarım
Odam,yatağım,yastığım
Sen kokar..
Ben her kadehte sensizliği yudumlarım
Komalık olurcasına
Ve birkaç mısra karalarım
Yüreğimi parçalaya kanata..

Ayak seslerini duyduğumu zannederim
Hasretin kalbimi adımlarken
Ve hayalin volta atarken beynimde
Eski anılar kaçar gözlerime
Gözlerim buğulanır
Ağlarım..

Gözlerin vardı
Tutunamadığım
Gözlerin
Bakmaya dayanamadığım
Gözlerinden intihar ettim
Bir gözyaşı damlası gibi
Düşerek..

Ellerim ellerine aç
Yüreğim sevgine muhtaç
Gülüşünle aydınlanırdı dünya
Gülüşün boğardı geceyi
Ve nereye baksam sensin
Nerde görsem tanırım
Bu aynı hüzün
Ve terk ediliş
Ve yalnız düşler
Aynı sensizlik..

Unutursun derler şimdi
Zamana bırak derler
Üzülme
Hayat devam ediyor derler
Ve ben özlüyorum derim içimden
Haykırarak
Dışarıdan mutluluk pozları verirken..

Hani bir tek sen
Hep yanımda olacaktın
Mutlu edecektin beni
Hani hayallerimiz vardı
Yetim bıraktın

Ayrılık rüzgarı sert esti
Orda havalar nasıl
Güllük güneşlik mi
Dışarıda ayaz
Umutlarım buz tuttu
Üşüyorum
Ve gök gürlüyor içimde
Yüreğimde romatizma tuttu
Sanırım gözlerimde yağmur yağacak..