Ayrılık Rüzgârı Şiiri - Turgut Uzdu

Rüzgârlar eserdi ya üfül üfül,
Adına ayrılık dediler,
Bir zavallı gönlüm vardı sana tutkun,
Sarartıp her yanından, acımadan
Bir rüzgârla götürdüler.
Hayallerim vardı, hep yeşil...
Unuttum artık mutlu rüyaları,
En güneşli zamanı
Aşkımın sonu olmamalıydı,
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgârı.
Yeniden sevmiştim,
Yeni tatmıştım doyumsuzlukları,
Ardından bırakarak hatıraları
Kasıp kavurmamalıydı gönlümü,
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgârı.
Gelişi gözlerimin yıldızlarıydı,
Bütün beklentilerde tek o vardı,
Yeni açmıştı çiçekler,
Balını bile tadamadan
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgârı.
Kendi hücresinde kendine mahkûm bir kalp,
Bulmuştu aradığını,
Yine başladı başa dönüş,
Hatıralar yaşanmalıydı, yazılmamalıydı
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgârı.
Rüzgarlar eserdi ya üfül üfül,
Adına ayrılık dediler...
Bir zavallı gönlüm vardı sana tutkun,
Sarartıp her yanından acımadan,
İşte, işte bu rüzgârla götürdüler.

24/02/2007