Ayrılık provası Şiiri - Özlem Deniz

Karşında yırtık pırtık gözlerim
Ayrılık şarkıları söyler, bırak gideyim
Şu dünya yalan, şimdi veda edeyim
Sakın tutma beni, bırak gideyim

Düşe kalka yürümeyi bileyim
Yaşadıkça ne nedir öğreneyim
Kanatlanıp uçmasam da yârim
Sayfaların ardındaki beni görmeliyim

Kalbimin zindanlarında aklım tutsaktı
Yangınlardan sağ çıktı, katılaştı
Tatlı sözlerimden topla hatıraları
Sakın bırakma gözlerinde acıları
Özlersen şiirlerime yağ gece yarıları

Bir gün bulacak gözlerin uzaklarımı
Hiç bilmediğin şehrim itecek adımlarını
Duracak kalbin ansızın, içinde derin sızı
Tadacaksın ölüm gibi kaçtığın yalnızlığı

Korkak bir umut açınca gece karanlığında anıları
Yanacak sayfalar, gözlerimi kapadım mı
Korlar içime akar, bu aşkının gözyaşları mı
Başım dinler durur bağrında gönül atışlarını

Sabahlar gelecek aklıma, kabus gibi
Minik tatlı öpüşlerin kanatacak dudağımı
Yalansız yağmurlar dinmek bilecek mi?
Söyle bu ayrılığın dönüşü olacak mı?

Yorulmuştum -ne olursa olsun- sevmekten
İstemeden dövüşüp yaralarımı gizlemekten
İç sesimi susturup sana yalan söylemekten
Olamazdım başkası, kendime gittim yârim ben

Acıyor içim güçlüydüm oysa
Tükeniyorsa hep, ve aşkın buysa
Allah’ım bana bir yardımın olsa
Umutsa yarısı ona yarısı bana

İndi yolcular, sustu mu sirenleri içinin?
Her kalkışta sonsuzluğu bekledin
Arsızca dolaşan kalabalığın senin
Haksızlığa dönüştü, bedelini ödedin!

Ellerimi tutarken korkardım bırakmandan
Neydi kalbinde duran, bıkmadan usanmadan
Bırakmadın içine beni, kaçtın hep yardımımdan
Terk ettim sandın da bak... aktım yarandan