Ayrılık Otobüsü Şiiri - Emin Barut

Bir saatine baktı,
Bir de sevdiği adama...
Dudaklarını oynattı,
Bir şeyler söylemek istedi;
Ama beceremedi...
Belli ki;
Gitmek istemiyorum ama mecburum,
Bekle bir gün döneceğim
Ve kimbilir daha neler neler,
Demek istiyordu...
Ama bir türlü demiyordu işte...
Döndü bir sevdiği adama;
Bir de saatine baktı...
Zaman ona inat,
Yağız atlar gibiydi sanki;
Ve çok hızlı koşuyordu...
Zamanı durdurmak için,
Neler feda etmezdi o an
Ama nafile...
Çok, çok geçti artık,
Gong çalmış vakit gelmişti
Ayrılık otobüsü,
Hareket etmişti bile.
Döndü, son bir kez,
Özlemle baktı,sevdiği adama...
Sonra bir elveda bile diyemeden;
Koşar adımlarla bindi otobüse,
Biniş o biniş...
İşte o biniş ve gidişin;
Bir daha hiç dönüşü olmadı...

Emin Barut