Ayrılık Ölümden Beter Şiiri - Mehmet İslami

Ayrılık hicrani gözden yaşımı
Döktürerek sel eyledi her yanı
Hasretin firkati dertli başımı
Büktürerek del eyledi bu canı

Lâin şeytan bize oynadı oyun
Kederi elemi bir yana koyun
Hasret menfezinde çağlayan suyun
Getirdiği dert doldurdu cihânı

Benim talih karaları büründü
Dostluk kisvesinde düşman göründü
Gaflete dalınca yılan süründü
Altınlardan soydu Tavus sultanı

Düşürmezdim dilden onun ismini
Herhâlimle yaşatırdım cismini
Gözlerimin bebeğinde resmini
Hayaliyle yaptırıyor seyranı

Bütün mevcûdatın başı eylemiş
Gülzârlara gönül kuşu eylemiş
Göz kapaklarını poşi eylemiş
Edeb, hâyâ, ahlâk, iffet irfânı

Ölüp dirilmeği sanmayanlar var
Kulluk ataşında yanmayanlar var
Bunca nimetlere kanmıyanlar var
Ta’dât edilmezken Hakk’ın ihsânı

Mihrab-ı mescid de Papazla Haham
Zünnar-kippa başta cübbede tamam
İmâm-hoca diyorlarda anlamam
Hissedin her koldan dîni saranı

Bir ses duydum diyen sağırdır, durun
Sıvışalım diyen topalın, körün
Binbeşyüz senedir hedefi görün
Kim alıyor kime karşı nişânı

Sözüm hatalıysa suçlusun deyin
Gül yüzlü şeytanlar insaf eyleyin
Eğer gören varsa bana söyleyin
Dara düşen dosta hatır soranı

Zikri ilâhiyi verdim dillere
Rasûl âşkı ile çıktım yollara
Bülbül gibi meftun iken güllere
Mâmûrede gösterdiler viranı

Âdemoğluyuz ya hele fehmedin
Nisyan ile malûl der mukaddes dîn
Muhakkak var yok diyemem velâkin
Ben görmedim ahd-i üzre duranı

Dîn müessese Yâhûdî kurdu
Orada İslâmı ders diye verdi
Profesörleri yerlere serdi
Süs eşyâsı eylediler Furkânı

İSLÂMİ: der sakın hududu aşman
Doğru yolda seyir ederken şaşman
Anasından doğduğuna bin pişman
Etti saraylarla köşkler kuranı