Ayrılık Öğüdü Şiiri - Kenan Çarboğa

Sen gidince ansızın hazan vurdu gönlüme
Çevreledi dünyamı bir anda sarı renkler
Utandım, kimselerin bakamadım yüzüne
Gül yüzünle kör olan gözlerimle bir kere

Gül yüzünden başkası haramdı zaten bana
Çarnaçar oluşumun yegâne sebebiydi
Şikâyetçi değildim, derdin başım üstüne
Baş koymuştum yoluna sonumu bile bile

Lakin ayrılık değil ben ölüme razıydım
Uzatmıştım boynumu İsmail’ce önüne
Vur diye bekliyordum taş kesen bıçağını
Canımı verecektim adını söyleyerek

Keşke çevrilmeseydi yüzün başka yönlere
Yadırgı diyarları sıla bellemeseydi
Bu denli üzülmezdim, yaş dökmezdim bu kadar
Seherin hoyrat yeli değmeseydi saçına

Hele güneş doğarken yıkılır, kahrolurum
Işığını dağıtır pervasızca dünyaya
Sen ki karlar altında yetişen Oğuz Gülü
Tenine değdiğinde güneşin izi kalır

O yüzden sakın ola sen güneşe görünme
Gizlen kuytu yerlerde, yaşa karanlıklarda
Ne in ne de cin görsün, bilmesin varlığını
Bilmesin benden başka hiç kimse seni emi