Ayrılık Nüktesi Şiiri - Safa Acar

Birden değil yavaş yavaş, soldu gitti nesneler
Dilden değil savaş savaş, koydu gitti bestede
Boğulmaktan yoruldum, kurtarılmıyor ümitlerim
Gamzelerinde kaybolmuştum, boşa işte heveslerim
Olması gereken, yıllar önce bitmesiydi
Aynı kalmadın, bozuk plağın bestesiydin
Silindi uçtu notalar, boş pop sahnesiydin
Ümit Sayın sana gitmez, sen ayrılık nüktesiydin
Şimdi özgürsün, açılmadık yerin kalmasın
Kendinde hüzünsün, pişmanlığın son bulmasın
On beş yılı heba ettin, inatlaşma uğruna
Sonunda veda ettin, bir kez daha uğrama