Ayrılık Mırıltıları Şiiri - Hasan Temizoğlu

Dağlardan kıvrılıp uzanan
Bir ırmak serinliğiydi gülüşün.
Teninde, bozkıra can veren yağmur tadı...

Kirpiklerinin gölgesinde soluk alırdım,
Ellerini tuttuğumda yüreğim terlerdi.
Bir sıcaklığı giyinirdim o vakit...

Sesin güneşle yıkanmıştı sanki,pırıldı pırıldı
Öperdim sesinde açan akasya serinliğini
O vakit; bir deli mevsim göverirdi sol yanımda...

Ağzından dökülüp
Yüreğime tane tane akardı sözlerin
Bir derin ferahlık tadardım.
Usul usul çekilirdi içimdeki kara bulutlar...

Saçlarının sokaklarında gezinirdim
Bir suyun yumuşaklığında yüzerdi ellerim, o vakit...

Dudağının kıyısında
Birer nergis yuvasıydı
Gamzelerin
Ömrümü süsleyen...

Başımı gömerdim suskunluğna kimi zaman
Dinlerdim soluğunu uzun uzun.
O vakit;
Göçmen kuşlar birikirdi gözlerinin yöresine...

Gözlerin, zemheride bir çift güneş;
Ömrümü ışıtan.

Şimdi ben hangi düşe sığınsam?
Bu ayrılığı hangi şarkıyla ondursam?
Hangi şiire yaslasam başımı?

Geceyi alıp yanıma
Karıştım içimde köpüren yalnızlığın kederine.

Şiirim senden alıyordu tılsımını.

Geceme akan ayışığının
Tamamlayıcısıydı yüzün.

Ayrılık mevsimine girince
Hep mi üşür insanın kalbi?

Anılarını alıp yanıma
Karıştım coşkun hasretinin içine.

Seni anımsayacağım yağmurlu günlerde
Bulutlara vereceğim gözlerini.
Sen yağacaksın çisil çisil...

Seni anımsayacağım kış akşamlarında
Sesini katacağım şiirlerime.
Gülüşünle süsleyeceğim dizelerimi.
Sen tüteceksin kalemimden.

Seni anımsayacağım deniz kıyılarında
Şarkılarımızı söyleyeceğim ufka dalıp.
Dalga dalga birikeceksin ömrüme.

Ayrılık baş gösterince
Uzaklığa mı gömülür hep derin bir suskunluk...

Bir gece yarısı alıp hayalini yanıma
Yürüdüm,yürüdüm,yürüdüm...
Kaldırımlar eşlik etti kederime
Bir de solgun gökyüzü...
Sokak lambaları şahit;
Ben seni hep yüreğimde taşıdım.