Kafanı tam düşürecekken bir
omuza,
Boşluğa devrilmektir tüm
bedeninle,
Tutmak için eline uzandığında,
Boşluğu kavramaktır sım sıkı.
Ayrılık mı?
Saçlarını, yüzünü
eli okşayacak diye beklerken,
Bir kara kış, ayaz da rüzgarın bile
sürtünmeden geçmesidir.
Ayrılık!
Artık hiç ekilmeyecek bir tarlaya,
Korkuluk olarak tayininin
çıkmasıdır...
Kayıt Tarihi : 15.2.2010 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)