Ayrılık Mevsimi Şiiri - Yusuf Kaçar 2

Hatırlar mısın sevgilim tüm ağaçlar çiçek açmıştı
Sevgili olduğumuzda mevsim ilkbahardı
Serin esiyordu rüzgarlar montum hep senin sırtındaydı
Monta ihtiyaç duymazdım içimi gülüşün ısıtırdı

Hatırlar mısın sevgilim sana ilk sevgilim diyişimi
Ve sevgili olduğumuzda heyecandan ellerimin titreyişini
Hatta elimi tutup gülerek beni sakinleştirdiğini
Sonrasında gözüme bakıp beni sevdiğini söylediğini

Hatırlar mısın seni öptüğüm o ilk sokağı
Utanıp başını göğsüme yaslayışını
Benim utanma diyip seni sımsıkı sarışımı
Masumluğumuzla kendimize hayran etmiştik koca Kızılay’ı

Şimdi ben bunları unutamıyorum sevgilim
İnan bilmiyorum, tüm suçu bana yıkışını nasıl unutabilirim
Ya da her şeye rağmen seni sevmeyi nasıl bırakabilirim
Belki bırakamam ama elbet bir gün ben de alışabilirim

Sözlerini tutmayan sen bana güvenmeye akılsızlık demiştin
Ve hatta el ele verirsek her şeyi aşarız dediğim için buna inanan herkesi saflıkla itham etmiştin
İnan aklım almıyor bunları nasıl söyledin
Yoksa sen de herkes gibi vicdanından mı vazgeçmiştin

Senden tek istediğim biraz olsun anlayıştı
Ama belli ki bu senin için en zor olandı
Beni suçlayıp bütün yükü vicdanıma yıkmak kolaydı
Ama hani intihar yoktu hani intihar kolay olandı

İntiharı yasak kılıp beni öldüren aşkım
Bak sana olan mektubumun son satırlarındayım
Sevgin ve anlayışın gibi bunun da bitişinin şokundayım
Ve evet sevgilim ilk haline aşık son haline kırgınım

Hatırlar mısın sevgilim sevgili olduğumuzda bahardı
Rengarenk ve mis kokulu çiçekler vardı
O çiçeklerin en güzeli benim yanımdaydı
Tutunduğum bir dal ve baharda o dalda açan çiçekler vardı

Hatırlar mısın sevgilim ayrıldığımız zamanı
Tüm çiçekler solmuş, kokusuz kalmıştı
Artık yanımda o eşsiz çiçekten sadece kokusu kalmıştı
Şimdi anladın mı sevgilim bizim ayrılık mevsimimiz sonbahardı