Ayrılık Mevsimi Şiiri - Hatice Nur Güler

Yıl 2008
Sen bana gülümsüyordun
Tahta kapının önünde
Ben ilk önce kapının önünden
Sonra senden geçtim.

Yıl 2009
Geziyorduk parklarda sokaklarda
Bazen el ele hiç kuşkusuz
Denize taş atıyorduk durmadan
Gözlerini denizle karıştırdığım oluyordu.

Yıl 2010
Bir bahçede çaylarımızı yudumluyorduk
Gözlerin gözlerime değdikçe
Yüreğimi içimde tutmak zor oluyordu
Arada sırada yüreğim dışımda atıyordu.

Yıl 2011
Saçların ellerime dolanıyordu
Sen ve ben iken biz oluyorduk.
Ve biz alelacele sevgilere
Büyük aşklar dokuyorduk.

Yıl 2012
Sen bana sımsıkı sarılmıştın
Bir daha bırakmazcasına
Sonra film izledik
İki damla yaş geldi gözlerinden, anlamadım.

Yıl 2013
Gidiyorsun.
Gitmeyecektin hani?
Aklım almıyor hâlâ.
Bu bir ayrılık mevsimi.

Pencereden bakıyorum
Gidişin çok zarif
Oysa;
Seviyorsun sanmıştım.
Gitmen ne garip..