Ayrılık (meczup ile sümbül) den

Unutabilmek mümkün olsaydı seni,
Hiç yaşar mıydım, bu dehşetli azap veren hüsranı?
Sakın sanma, korkarım kefenden,
Asla usanmam bu cinnetin yük nöbetinden,
Atlarım belanın içine, ezerim bildiğim bütün hainlerin kellesini,
Yine de sensizlik bazen prangalar beni, aşamam yokluğunu,
Artık bittim, tükendim, bana son ses, yetiş demeni özledim,
Yitmiş, tamamen kaybolmuş, ıssız gecelerimde,
Bu hasretle yanmış, usanmış bedenime inat,
Kelleşçe gökteki sonsuz yıldızlar, yerlerde sürükler artık hayallerimi,
Sonra kamçılar feryadımı sanki bu öfkeli yalnızlık,
Parlar kanlı gözlerimde karanlığın o eski vahşeti,
Şimdi sanki ölüme yapışmış donmuş gözyaşlarım,
Delirtmiş ifrit olmuş çıldırmış cellatlarım,
Çökerim ensesine, keserim gırtlağını, birisinin,
Hani o hain kokmuş köpek leşi gibi olur şimdi hayat,
Ama yine de azmış nefsin, gamsız şeytanları dikilir başıma,
Yokluğa yeniden deli gibi bir istekle bilenir, ansızın bu çılgın ruh,
Korkuyla titrer, kancık kırmızısına boyanmış, şu taş mezarlar,
İşte senin için bugün yine eksiksiz ölmek isterim,
Çünkü korkarım şimdi kaybolduğum bu sensizlikten,
Bir de her kuşluk vakti öten, tiz iblis sesinden,
Artık sen değil, sanki ölüm meleği,
Her an koşulsuz sarar ve öper şu kirli beyaz kefeni,
Bilsem ki seni hiç kaybetmeyeceğimi,
Şah damarımı keserim seni bulmak için?
Kahrım, inletir tüm kapkara gecelerde,
Aziz zindanlarımın, sürgülü kapılarını,
Kara kargalar öter baş ucumda,
Akbabalar kıymık kıymık kemirir etimi,
Sırtlanlar, çakallar sanki dişler leşimin kemiğini,
Elini arar gibi, çekerim ciğerime, cigaranın dumanını,
Yüreğim tüm hevesleriyle umar, seni tekrar tekrar bulmayı,
Sonuna kadar söverim, cinnet geçirir, deliririm, kızarım,
Hemen çağırırım sabırsızca eceli,
Ve sonra yontarım baykuşun gözündeki o uğursuz feri,
Ama asla unutamam seni,

Unutabilmek mümkün olsaydı seni,
Hiç yaşar mıydım, bu dehşetli azap veren hüsranı?
Sakın sanma, korkarım kefenden,
Asla usanmam bu sevdanın yük nöbetinden,
Şimdi tüm hatıralar acımaz, sıyırır ruhumu bedenimden,
Başka nasıl anlatılır ki, bu kadar kederde yoğrulmuş şok elem,
Bugün asla bu kelimeyi tam anlatmayı bilemem,
Zaten şu karanlık, sensiz hep içimde saklı kalmış, taze bir tomurcuk,
Senin o eşsiz ışığın, yani nefesin yoksa, tükenir zaten ruhum,
Panik ataklar yaşarım, öfkeler patlatır zamansızca yüreğim,
Ellerim titrer, anlamsızca terler avuç içlerim,
Antidebresifler içerim, ama asla hiçbir şey kurtaramaz, beni sensizlikten,
Arasam da artık bulamam, hani o merhametli ellerin nerede,
Yüreğim kudurur, çılgınca kabarır içimde kor ateş olmuş hasretim,
Mermi sıkarım, gamsız kancıkların, aşağılık beklentisine, deler geceyi,
Sonra sımsıkı sarılırım sen diye, umutla yalnız kendime,
Utanırım bu sensizlikte ki yalnızlığımdan,
Ama kaçamam şu birikmiş, kırık paramparça korkularımdan,
Sertçe hırıldar göğsüm, afakanlar basar geceye,
Daraltır beni sıralı, sırasız çarpan davul olmuş yüreğim,
Ama şimdi bir mabet gibi, hayalimde o masumun aşkını düşlerim,
Bilirim, sen gene yoksun der bana kıskanç dolunay,
Haykırıp, bağırmak isterim kahpe geceye
Ama zalim geceler, öldürür sonsuz beklentimi,
Yine de vahşi gür sesiyle, içimde delicesine uğuldar,
Zalim dolunaya karşı, yüce dağlardan, güçlü bozkurtlar,
İşte tam da o an, bu tendeki zavallı cana kıyar hatıralar,
Ama ben, sadece senin tenini değil,
Asıl teninin o eşsiz kokusundaki gizemi, nasıl da özledim,
Sen yoksun artık, sonuna kadar söverim geceye,
Cinnette deliririm, kızarım çağırırım eceli,
Ve sonra yontarım baykuşun gözündeki o uğursuz feri,
Ama asla unutamam seni,