. Ayrılık Manzarası Şiiri - Turgut Uzdu

AYRILIK MANZARASI

Alevlerin karanlıklara yenilişidir gidişlerin tümü
Yanakların rengindeki güller solar gözlerde
Adını haykıran yürek vuruşları susar
Sen susarsın
O susar.

Ayak seslerinin açtığı faylar her gece kırılır
Yağmurlar maviyi kırar, fırtınalar yeşili
Seller içe dönüp yıkar bütün bentleri
Bir boşluk serilir önüne
Sen bakarsın
O bakar.

Eller kararsızlığa mahkûm uzansam mı diyerek
Omuzun birini dün çökertir, diğerini bugün
Yarın bilinmez büyüklükte ocak hazırlar
Düşünceler, korkular çatılır
Sen yakarsın
O yakar.

Çatık kaşlı veda son bir defa gülümser isteksiz
Çoğu zaman silindi sanılan izler kabarır
Beli büker çaresizlik bütün gücüyle
Sessizliklerin rengi değişir
Sen kanarsın
O kanar.

Ne eskisi gibi olur bakışlar, ne yenisi gibi, parçalanmıştır
Yumruklar istediği kadar masaları dövsün değişmez
Boyun susuz kalmış sümbüllere benzer
Mevsim sırtını dönmüştür aslında
Sen solarsın
O solar.