Ayrılık kuşunu bilir misin?
Memleketi uzaklar, tek dostu yalnızlık.
Son savaşta mutluluk, hapsetmiş onu
Kaf dağından oyulmuş bir kafese…
Yalnızlık yalnız düşmüş, saklanmış bir nefese…
Pencereye dayanmış yolunu bekliyor uzaklar
Ayrılık kanatlanmış âzât olmuş kafesten…
Meğer yalnızlığın nefesi ne kötü kokarmış!
Ve yıldızlar ne anlamsız bakarmış
Ayrılık, ayrılınca kafesten…
Gündüzler boşanmış gecelerden
Güneş terketmiş bu hayâlet kenti…
Kafes açılmış, kanatlanmış ayrılık
Ve uçarken çarpmış mutluluğa
Güneş, terkedince bu kenti…
Bu amansız harbin galibi kim
Ayrılık mı, mutluluk mu, belirsiz…
Yalnızlığın nefesi ne kötü kokarmış
Arafta kalanlara, aşk çaresiz…
Bu harbin galibi, ayrılıktır şüphesiz!
Kayıt Tarihi : 3.1.2014 05:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!