Sözün bittiği yer son dediğimiz o nokta
İşte gelmiştik sanki bir anda
Verdiğimiz sözlerin tutulmadığı son yer
Mutsuzlukla tanıştığım ilk gün gibi
Söyle hai o son sözü şimdi
O son derinlik o son bakışlar bitsin
Haykırmakta güçlük çektiğim
Gözyaşlarıma hakim olamadığım tek yer
Çaresizliğin acıyla birleştiği tek yol
Uçsuz bucaksız derinliğe kapılıp uyuyamadığım
Son sözün hayallerle kaplandığı bir gece daha
Bu gece en uzun en zor gecem
Rüzgarın bile esmekte güçlük çektiği
Son dem,son çare ve son sessizlik
Ağlamaktan bıktığım son gün
Herşeyin sustuğu kimsenin konuşamadığı
O son günün ayrılık koydum adını...
Kayıt Tarihi : 20.10.2010 15:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İpek Erbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/20/ayrilik-koydum-adini.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!