Ayrılık Korkusu Şiiri - Ekrem Öztürk 3

...
Yine gidiyorsun hissi uyandı ve Ankaranın havası gibi kasvete büründüm.
Sanırım bu uzak kalış, ayrılık korkularımı yeniden ortaya çıkardı.
Ben öyle bir haldeyimki,
“kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim, kimsenin inanmadığı bir deli, yazarının bile okumadığı bir kitap,
hiç çalmayacak bir şarkı,
hiç sorulmayan soru gibiyim, kalabalıklar içinde varım ama yok gibiyim.”
Yokluğun ile canım yandı, yalanım yok.
Lâkin denizimde batan ilk gemi değilsin.
Bu ilk bıçak yarası, ilk yaralanışım değil.
Ölümüne alıştırma provası olarak görüyorum.
Yokluğunu....!