Ayrılık Körebe Oyunu

uykusuz şiirler göç mevsiminde
ayrılık aydınlığım olsun
gitmen gerek sitem değil
ihtilal yapan yüreğim
dolaş kendi yörüngende
beceriksizliğin kalleş
sessiz çığlık suskunluğun
erguvan renkli tellallar
hep anı nakarat
kaçmak.

kaybettik
artık sevmiyorum
körebe oyununu.
yüz çizgin yargılar gibi
alçakça söylüyor yanılgımı
kimbilir kim çalacak yorgun bedenini
git buradan anka kuşu
benziyorsun uyumsuz kadırgaya

konuşmama grevinde eylül sabahı da
boş ver diyor varlığı yokluğu bir

çatıştım günlerce düşlerle
kendimi kendimle tartıştırdım
indim çıktım geçmiş yolunda
tozlu sayfalarda keşfedilmemiş
barınaklar buldum duraksamadan
bağrımda bir kurşun
tedirgin damarlarımın poyrazı

seni ararken masal söyleminde
vaatler vermiş çöl kahramanı
bir dünya gül kokulu
sen de aldandın çekirge sürülerine
başlangıçtan bugune
düşkün eyleyen
kefil oldugum tüm değerler
ruhun yaşlı acemi rüzgar
ben se
aşk masallı rüzgarım
söyledim akşamsefasına
gönlümün dergahında
gerçeği arıyorum