Ayrılık Kokusu Şiiri - Mehmet Öten

Aylardan nisan, mevsimlerden ilkbahar
Vakit öğlen, herkes işinde gücünde
Huzura çağırıyor okunan ezan
Etrafta portakal çiçeği kokusu
Her bir yanda ötüşen kuşlar
Ama ne gariptir
Havada tuhaf bir ayrılık havası
Bende ise derin bir hüzün var
Ayaklarım alışmış her zaman yürüdüğü yollara
Beyin darda, kalp sıkışmış, gönül zorda
Sahibi belli olmayan bir kalp uğruna
Amaçsızca bir ileri bir geri dolanıp duruyor
Bulutlar her an yağmur olup akacak
Tıpkı içten içe akan yaşlar misali
Gönül ise telaşta, artık yalnız mı kalacak
Bilse de bir gün elbet biteceğini
Bu kalp ölene dek onun için çarpacak…