Artık çocuk değilim değil mi anne?
Bu bir sen anlarsın!
sen çocukluğum,
gençliğim...
Ezeli düşmanlarını yendim anne,
elimde kılıcımla daldım hayata,
kan damlıyor gözlerimden,
seni özlemek için vakit geç...
Hırkanda ağır bir ayrılık kokusu,
saçlarımı okşayan ellerin ayaza kesmiş,
sesin sesime yabancı...
Söylediğin ninnilerle uyumak hasretim.
oysa hasretler bıraktın bana giderken;
Gelişine kalmayan umutları bıraktın,
acıları bıraktın koynuma habersiz!
Artık çocuk değilim değil mi anne?
Yabancı düşlerdedir aklım.
kokun; bahçemde meltem,
ismin içimde ateş...
Ve çocukluğum anne,
çoktan bitmiş!
Kayıt Tarihi : 6.12.2009 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne
Bu kaçıncı gurbettir oy!
Sarılmalarına hasret
Kokundan sesinden uzak
Kaçıncı ayrılıktır bu
Hep böyle mi geçecek bu yıllar
Bu kokuşmuş şehir
Bu insanlar
Beni yer bitirir
Geçmek bilmeyen saatler anne!
Geceleri bir kuş olur
Gelir pencerene konarım.
Çırpınışlarım duyulmaz
Penceren açılmaz
Kabus dolu rüyalarım
Korkudandır hayra yoruşlarım.
Hep böyle mi geçecek bu yıllar
Bu lanet şehir bu insanlar
Yüzünün çizgilerine hasret
Sesinden kokundan uzak
Bir kuş olup uçacak mıyım hep
Açılmayan pencerene.
Haluk Serdar
TÜM YORUMLAR (6)