Ayrılık Kış Gibi Haber Verir Aslında

Ayrılık kış gibi, haber verir aslında.
Adım adım geliyorum der sana.
Üşümeye başlayan yürekler, Titrer gecelerin ayazında…
Dolu vurmaya başlamıştır baharlarına.
Çürümeye yüz tutan dalların,
Habercisidir üstüne konduramadığın ayrılığının.

Kaybolur yavaş yavaş gözlerindeki ışıltı, grileşir güneşin.
Yüreğinin yangınları küllenmiştir. Savurmaya başlamıştır
Geriye kalanlarını ayrılığın rüzgârı.
Ayrılık kış gibi haber verir aslında.
Geldiğini belli etmiş, göstermiştir kendini sana.
Farkındasın olan bitenin artık.
Üstüne yıkılan hayallerin karşısında
Kuruyan dudaklarda söylenmemiş kelimeler düğümlenir,
Tıkanır boğazına yutkunamazsın.
Gizlenir yüreğinin bir köşesine…
Ara sıra çıkıp hatırlatır kendini. Acıtır canını.

Ayrılık kış gibi haber verir aslında.
Ne beklenen gelir ne de bekleyenin yüzü güler.
Hep yarımdır, bir şeyler eksik kalır hayatında.
Fazlası olmaz sevdaların. Her zaman mateminde sol yanın.
Bitmez tükenmez özleminle, Geride yaşanmamış yılların.
Boynu bükük bekler kaybolmuşlukların.
Telafisi olmayan dünlere tutunan yasının
Ardı arkası kesilmez taziyesi.
Bir anlamı kalmamıştır, geçmişinde yaşayanların…
Ayrılık gelip dayanmıştır kapına. Yerleşerek hayatına.
Eş olur nikâhını kıydığın yalnızlığına.
Daha yolun başında kapıyı çalar
Onun içinde aşklar hep ayrılık kokar.