Ayrılık kanyonları Şiiri - Arif Bıçakcı

Aşk dağının zirvesine kara bulutlar çökmüş,
Bulutlar ayrılık yüklü, hüzün yağmuru dökmüş,
Sevdaları sel almış, aşklar nefrete dönmüş,
Ufuklar kararıyor, aydınlık mümkün değil,
Giden geri gelmiyor, kavuşmak elde değil.
Sevdalar isyanlarda, gönüller asi değil.

Gönül çıkmak istiyor, bulutların üstüne,
Aşk yağmuru yağdırmak, nefretlerin üstüne,
Bu hayalden ibaret, her hayal gerçek olmaz,
Ayrılık kaderdense, itiraz etmek olmaz.
Sığındık bulutların masumca gölgesine,
Sabret ey deli gönül, ömrün en son nefesine.

Etrafımıza açılmış ayrılık kanyonları,
Aşmak imkansız gibi, koca uçurumları,
Benim aşkım delişmen, kanyonları dinlemez,
Öyle her ayrılıkla aşkımız engellenemez.
Bir günlük sevgi olmaz, sevgi bir güne sığmaz,
Yılda bir gün hatırlayandan sevgili bile olmaz.