Ayrılık Kadere Düşerken

Sinemden açan güllerin kokusunu
Koklatarak tüketmek istememiştim
Gözlerde hayranlık uyandıran yapraklarını
Sararıp solduracağını bilemezdim
Kadir bilmez yüreğince

Niyetim sadece hoş bir anı bırakmaktı
Yokluğun aldırmaz ocağına
Sevgiye uzanan ellerim boş kaldı
Ne güzel hayallerim vardı oysa
Sana benden bir hayat vermiştim

Kendinle uğraştın verilen kısa zamanda
Tadını çıkaramadık bu şansın
İtimatsızlığın engellemeleri daima
Yaralayan bıçaktı aşkın
Buluşamadı bir köprüde gönlümüz

Acısı incitti içimi, acıtırken icini
Yaşamın görünen gerçeğinde
Ayrılık kadere düşerken, bir kor gibi
Yalnızlığın sonu gelmez bilmecesinde
Ne yazık, seninle yaşıyorken sende ölmek

M.N.