Ayrılık (I) Şiiri - İbrahim Eryazıcı

Gözlerini düşünmek
Geceleri hayal kurmak gibi,

Yıldızlı akşamlarda,
Bir kentten ayrılırken üşümek
Üşümek ve kaybolmak gibi,

Ben seni düşünürüm
Bir keman sesinden kente yağmur yağar,
Caddeler ıslanır,
Ortalıklarda kimse kalmayınca
Kentte derin bir toprak kokusu
Ayrılığın ve ölümün inadına
Bense topragın tenine inerim
Bir ölürüm,
Birde dedimya seni düşünürüm
Koyu renkli gözlerin hayat verir bana
Yağmurda saçlarım ıslanır
Yaşarım hayatı daha daha,
Ve kalbimi açarım sonsuzluğa..

Herşey gibi yağmurda biter
Cömertliğin sevapları inadına,
Her yağmur zerresi ayrılır benden
Çünkü ayrılık vakti gelmiştir kentten,
Ben seni o kentin sokaklarına bırakırım
Ve ayrılırken
Senden bana tek birşey kalır,
Hayallerim;
Yağmur dolu
Hüzün dolu
Yüzün dolu
Sesin dolu
Seninle dopdolu
Bitmedi ve bitmeyecek
Her yağmurda daha deli
her yağmurda daha kuvvetli

Sanada yağmurlu bir kentin
Gözyaşlarımla karışık yürüdüğüm sokakları,
Cesur suskunlukları,
Yıldızları, geceleri göremediğin,
Ve hüzün bulutları yağmur yağdıran

Birde kırık kelimeleri beni anlayan..