Ayrılık Hikâyesi Şiiri - Turgut Uzdu

Gönlü gibi güzel,
Sesi gibi tatlı biri,
Bir yalnız yaz günü,
Bir yalnız denizin kıyısında
Büyümüş, serpilmiş,
Yüreği atmaya başlamış.
Bir sevda aramış gönlünce
Kul, köle olmak istermiş
Sevdasını görünce.
Sevda olup, diyarlar gezmiş,
Yanık türküler söylemiş arayış dolu,
Şiirler okumuş,
Sayfalar dolusu yazmış,
Ve bir gün,
Bir ıssız köşede
Sevdalısına rastlamış.
Damarlarında atmaya başlamış yüreği,
Hayat gülümsemiş güneşlerce,
Her gece bir başka mutluluk sabahını,
Her sabah bir mesut akşamı doğurmuş,
Yanardağlar tutuşmuş avuçlarda
Sevdalar uçuşmuş,
Mutluluk yuva olmuş hayallerde.
Kuşlar tüy bırakmış yastıklar için,
Boyanmış duvarlar,
Takvim yaprakları işaretlenmiş,
Ve mutlu gün hayallerde
Bekleyişlere kalmış vuslatı.
El ele tutuşmalar,
Koşuşmalar deniz kenarlarında,
Sevgi yumaklarıyla uçurtmalar,
Gökyüzüne haykırmış sevdalarını.
Ölümüne bir sevdaya tutulmuş,
Ölürcesine sevmiş
Ölürcesine de sevecekmiş.
İnanmış sevdasına,
Sevdalısına güvenmiş,
Her söylediği doğru
Her bakışı içten sanmış,
Hep bu yüzden sevdalanmış
Şimdiye kadar hiç ama hiç aldatılmamış.
Güneşin neşeyle doğduğu bir gün,
Kuşlar en güzel şarkılarını söylerken,
Bulutlar dans ederken sevdasıyla,
Birden şimşekler çakmış,
Fırtınalar kopmuş,
Kasırgalar alıp götürmüş bütün mutlulukları,
Bir yalan hortlamış mezarından
Ve sevdalının karşısına dikilmiş.
İhanet sarmış her yanı
Yalanlar ortalıkta koşuşturmuş,
Sorular uçmuş mutluluk uçurtmalarının yerine,
Pişmanlıklar filizlenmiş
Çaresizlik kıvranmış
Rüyalara sığmayıp
Çıkmış rüyalardan, gerçek hayata oturmuş.
Acı yağmış gözyaşları gibi gökyüzünden,
Şimşekler hıçkırmış,
Sonra bir bilinmez hakim
Bir kalem kırmış.
Bir sessizlik sarmış her yanı
Düşünceler karalara bürünmüş,
Gündüzler gece karası olmuş,
Gözbebekleri ıslaklığı seçmiş,
Boğazda hıçkırıklar düğümlenmiş...
Mutluluk şarkılarının yerine
Damlalar süslemiş gül yanakları.
Zaman bütün hıncını çıkarmış,
Buruşturup hatıraları
Bir kenara bırakmış.
Saatler durmuş bir yerde ve karar vakti gelmiş,
Ya ayrılık sessizce ihanet edenden,
Ya ihaneti sindirmek
Kendini feda etmek
Teraziye koymak gerekir demiş sevdalı
Koymuş bir kefeye hatıraları ve sevgisini
Bir kefeye de ihaneti, aldatılmayı
Tartarken tartılmış ve bir karar vermiş,
Sessizliğe mahkûm olmak
Ve ayrılığı yaşamak
Sessizce, kimseye söylemeden
Ve eski sevdalısını koruyarak ihanet etse bile
Kabuğuna çekilmek...
Kararı haykırmış gecelere,
Sesi boğulmuş yarı hıçkırıklarda,
Her ayrılık şiirinde kendini bulmuş
Şiir kendi olmuş.
Mehtap alkışlamış kararı
Dualar etmiş yıldızlar,
Güneş en güzel ışıklarına bürünmüş
Yeni umutlar beklemek,
Yeni sevdalar umut etmek için
Yeniden doğmaya hazırlanmış,
Ve güzel bir sevda
Bir ihanetin ucunda
Buruk hatıralar bırakarak
Böylece bitmiş…

18/01/2007