Ayrılık Hep Zamansızdır

Yine canhıraş bir gecenin,yorgun sabahına uyandım
Sanki ciğerlerimde son oksijenlerim bunlar
Sessizliğin, hazin türküsünü dinledim rüzgar eşliğinde
Ne gelen oldu,ne giden..
Birden o hiç bilmediğim ayak seslerini özledim
Duyumsadım zamanın arta kalanlarını hüsranla
Yapacak ne çok şey canlandı aklımda
Ne çok hayallerdi beni böyle aşkın yuvasına taşıyan
İçin için gücendim kadere,kimseye söylemedim
Ne zamansız gelen ayrılıklara baş kaldırdı yüreğim
Ne de zamansız ölüme kapılarım kapandı
Hangi kilit altında kalmak kurtarır beni?
Neresi ölümsüz diyarlar söyle?
Zaten ayrılık hep zamansız gelmez mi?
Belki, kollarında olsaydım kıyamazdı azrail
Diye düşündüm sadece
Melekler korurdu ikimizi belki
Ne çok şey isterdim senin için bilsen
Sana dünyalar değerdi,bana bir tek öpüşün yeter
Bırakma beni sakın,sevdalı bakışını alma gözlerimden
Son nefesimde bile sen ol isterim dört yanımda
Herşeye dayanırım bil ki ama, o sensizlik yok mu?
Ahh o sensizlik...
Ölüm kadar soğuk,ölümden bile acı..
Bu kadar mı uzağımda kaldı hayat?
Böyle mi sensiz yaşamak denen
Uzat ellerini, bak,ellerim nasıl yanıyor
Nasıl kanıyor yürek yaralarım sensiz
Kopuyor canım bedenimden uzaklarda bir yerde
Geceyi dinlerken şakaklarımda ter tanecikleri
Hadi artık gel...
Gel ki, ölmekten vazgeçmek, kolay olsun..