Ayrılık Hançeri (şarkı sözü)

Ağır geliyor yokluğunun sancısı
Bunu bir ben bilirim, bir de tanrı
Düşlüyorum bilmediğim diyarları
Seninle oralarda buluşmayı
Seninle oralarda buluşmayı, buluşmayı

Kaybettim çocukluğumu, tüm benliğimi
Elimde kalan son siyah beyaz resmini
Çok uzaklarda kalmış buğulu gözlerini
Canımsın diyeceğim, tutuyorum dilimi
Çünkü çıkarsan yüreğimden gelmezsin geri
Canımsın diyeceğim, tutuyorum dilimi
Canımsın diyeceğim, tutuyorum dilimi, dilimi

Gün yarından habersiz, hava fırtınalı
Bağrından esti ayrılık rüzgarları
Kar beyaz bulutların arasından yol alacaktı
Ağıt koparan son bir damla gözyaşı
Ağıt koparan son bir damla gözyaşı, gözyaşı

Sensizlik bu mevsimde daha soğuk ve solgun
Dallar boş, kırılgan, kuşlarsa yorgun
Bir kanat çırpışı yetmedi son umudun
Ayrılık hançeriydi son dokunuşun
Bir kanat çırpışı yetmedi son umudun
Ayrılık hançeriydi son dokunuşun
Ayrılık hançeriydi son dokunuşun, dokunuşun

Zaman zehir kusuyor gecelerime
Yollar kapalı, köprüler çökmüş üstüme
Derinden kuru bir ayaz saplanıyor göğsüme
Yüzüme vuran hasret ve karanlık el ele
Yüzüme vuran hasret ve karanlık el ele, el ele

Yıldızlar loş, soluk, her ne varsa çaldıkları
Gölgemizi, eskiden kalan alışkanlığımızı
Rüzgar rüzgar esen yalnızlığımızı
İçimize sığamayacak kadar ölümleri
Alıp götürseler ne var ne yok, tozlarımızı
İçimize sığamayacak kadar ölümleri
İçimize sığamayacak kadar ölümleri, ölümleri