Ayrılık Güzeldir Şiiri - Mehmet Yücel

ayrılık güzeldir ya
bak şu dağlara hep birbirinden ayrı
kavuşmaz dağ dağa demişler
insan insana kavuşuru da var
ayrı kaldıkça insanı tanırsın kimi zaman
kimi zaman aranırsın
anlarsın kıymetini
ya dönersin
ya da dönmeyi denersin
nefreti bir kenar da hazır bekletirsin
kendini kandırmaya
dolandırmaya
inandırmaya

nelerden ayrılmadık
umutlarımızdan hayallerimizden toprağımızdan
emeklerimizden özgürlüğümüzden
şimdi bir candan ayrı kalmışsın
canda vicdan olsa
ayrı kalmaz
ölüm olur ayrılık olmaz
ne tezgaha düşer pazarlanır
ne kelime kelime yiter dudaklarda

kefen giyeceğin günü beklemek gibi birşey
ayrılmazdım diyip geçmek
yanına bahaneler eklemek
vurgunun boyutlarını farketmediğini sanmak

güzeldir ayrılık ya
geçekleri görme adına
doyulmaz tadına
üstüne gelenleri görmezlikten gelmeyi başarmak
şaşırmak
anlamsız heceleri kurallı cümlelerden üstün tutmak
ne büyük gaftır
ne büyük aldatmaktır kendini
zamanın pençesindesin
çırpınan sen değilsin ömürdür ömür

ayrılık anlamını terketmedikçe
anlamsızlığa mahkum olmadıkça
tutuklanmış yüreklere kelepçe takmak olası
kalbin karalkolundasın
tutuklanmışsın
mahkemesi yok
yargıcı yok
adaleti yok

ne seven terkeder
ne sevmeyen terkedildiğini farkeder
bir çıbandır zaman zaman
deşilir
bir kör kuyudur
eşilir
bir yoldur
erişilir
ve bir muharebe meydanıdır cenge girişilir
savaş meydanlarında yitirdiklerin var
tarih sayfalarına yazılmamış önemsin

hangi tarih yazmış sevmeyenlerin ayrılığını
gölgesi olmayan ağaç mıdır suçlu
yoksa doğmayan güneş mi
yağmursuz bir orman düşünebilir misin
ormansız yağmur düşünsende
sürüklendiğin nehri bilmiyorsun
nerden doğar nereye dökülür
ayrılık bunun gibi
boz bulanık menderesler çizen
güzelliği kıvrımlarında