Ayrılık Göğe Sindi Şiiri - Uygar Ozcan

1
Çocuktum bir zaman
sonra
sen her şeydin.
Yani fazlası hayatımın
Bir kısmın hayal,
yahut onun gibi bir şey.
Usulca,
süssüz kar taneleri gibi geldin.
Üzerinde turuncu bir gök,
sıcak, ahşap bir sandalye gibi,
Ha yağdı, ha yağacak bir bahar havasıydın.

2
Oysa,
kıpırdanışların kemiğe kadar dayanıyor artık.
Şimdilik sadece orada duruyorsun
Bir bardak su gibisin henüz
Belki, hiç uçamayacak bir uçurtma,
o hep duvarda ve hep uçacağının umuduyla.
Hürriyet düşlediği için, alı konulan bir tutsak gibisin.
Yırtıcı bir hayvansın göğsünde bir mızrak ile,
kıyıya sevdalı,
ışıklı, tenha bir gemi,
kuduruk bir deniz gibi.

3
Biliyorum, yalanlar söylemeyeceksin
Biliyorum,
dağlardan şehirlere rengârenk bulutlar falan inmeyecek.
Hava öyle yolculukta,
çiçekler,
düşler yolculukta
göğsünün sıcak suyu akmakta
uzun uzadıya değemezsin sırtıma artık
Ellerinse sadece ellerin,
terlemiyorlar dahi
sadece ve öylesine
usanmışlar boğuşmaktan.
Benimse, ağzımdan buz gibi çıkıyor her şey
senin eksildiğini gördükçe, ağzım,
ağzım mahcup.
Kelimelerin kalanıyla yetiniyorum artık.
Mesela, seni sevdiğimi söyleyemem,
oysaki seviyordum az önce,
az sonra belki gene seveceğim?
yarısı uzak, yarısı bir adım bir şey bu.

4
Zaman, tarifsiz kırıldı bir anda.
Olmalıydı ve oluyordu
Öylece durduk karşı karşıya,
bir anda ağlayıverdik.
Feryat figan değil öyle,
bir kaç damla saklı gözyaşı.
Cesurduk ikimizde,
işitmiyor, suratlarımızı aramıyorduk
anında,
heybetsiz oldu.

5
Ardından boynunu eğdin,
ansızın eylül geldi.
Susamış, güzel bir kız çocuğu gibi baktın,
''tanıyordum''
dalgalanıyordu bakışların.
Sonra bulutların arasından bir parça güneş aldı çocuk gözlerini,
Düşünüyorum da, ben de bir parça güneş olsaydım aynını yapardım.