Ayrılık garı Şiiri - Nehir Gün

Bilinmez diyarların bir garip yolcusuyum
Ayrılık garında bekleyen.
Bir umutla belki gelir diye,
Bu defa son
Bir daha arkama bakmayacağım deyip
Her söz verişlerim gibi,
Bunu da taştan duvarı yıkar gibi
Bakarım arkama.
Yanıma aldığım
Siyah bavulum ve ben
İçine koyduğum binlerce hüzün
Yanağımda donmuş
Çözülmeyi bekleyen
Senden bana kalan
Son hatıra olan gözyaşları
Ve içimde
Öğle bir yere sakladığım
Ve mührünü gözlerinle vurduğun
Bir sen varsın....

Zaman yaklaşıyor
Kızıllaştı gökyüzü,
Yüzüme bambaşka vuruyor ışığını,
Neden bilinmez
Gidişimin kararını
Yüreğim verdi
Git dedi yerin yok senin
Öldürmem beni
Yaşamak istiyorum dercesine
Elime bir bavul içime
Bana acırcasına seni koydu
Merhaba de bambaşka bir hayata
Sarıl bu sefer sımsıkı
Özgürlüğü kelime anlamında bırakma
Özgür olmak için yaşa
Ve unut
Yaşanmışlıklarını yarım kaldıklarını
Veya yarım bıraktıklarını
Unut
Kendini sana unutturanları

Çıktığın yolda dönüş yok bu sefer
Dönüşlerini yırt at
düşlerini yırtıp atanlar gibi
Şu an önünde uzun bir yol var
Dert etme yalnız değilsin
Seni yaşatan yüreğin
Senin yanında hem de bomboş
Tek sana ait olması gerektiği gibi