Dün gece
ayrılık sözcüklere döküldü,
sessizce.
Bugün İstanbul’a yağmur yağıyor,
belki de dünü hatırlayan gökyüzünün
gözyaşlarıdır bunlar.
Rüzgar,
dün akşamın vedasını sokaklara fısıldarken,
damlalar kaldırım taşlarına dökülen kelimeleri tamamlıyor.
Sensizliğin ilk sabahı.
Ve bu şehir,
bu ayrılığı kendi dilinde anlatıyor.
Martıların kanatlarında sessizlik var,
deniz, dalgalarını kıyıya temkinli bırakıyor,
güvercinler meydanlarda,
üşüyen sabaha kanatlarını yaslıyor.
Bir çay ocağında yalnızlık demliyor kendini,
buharı, yağmura karışırken,
şehrin kalabalığı bile eksik.
Ve ben,
sensizliğin izini sokaklarda arıyorum.
Her damlada,
her esen rüzgarda,
her adımda,
İstanbul, sen kokuyor..
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 09:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!