Ayrılık Evi Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Hayatiyeti sorgulayan gözler vardı
Ayrılık saatinin en çıkmaz anında
Yüzüne, acının en giz hali yansırdı,
Hiç unutamayacağım veda vaktinde

Yorulmuştu yürek, sevdamız biterek.
Geç fark edilmişliğin iğrentisiydi,
Sevgisiz sevgilileri oynadığımızı bilmeyerek
Anlaşıldığında ise yalancıklar, her şey bitti.

Ne sarıldık eskisi gibi ne de öpüştük.
Hıncımızı kapılara yansıtıp, evden ayrı ayrı çıktık
Ev ki evimizdi bir zamanlar, çok severdik
Şuan bir saniyesine bile katlanmayı istemedik.

--------sen önce çıktın
--------evimiz yalnız
--------beni hiç dinlemedin
--------evimiz ışıksız.