Ayrılık Esintileri Şiiri - Sıtkı Nazik

Güneş yavaştan kayıplara karışıyor
Akşam için davetiye çıkarmaya gerek yok
Ufukta bir bulut yanıyor galiba kederinden
Alevlerle boğuşmaya hazırlanıyor deniz

Sen ve ben bir bankta oturmuşuz
Esen yelden olacak yaşarıyor gözlerimiz
İkimizin de simasını kaplamış hüzün
Solmaya yüz tutmuş gül renkli yüzün

Tutuşan maviliğe bakıyoruz bir müddet
Ciğerlerimiz ayrılığın havasını soluyor
Hicran dalgaları yüreğimin kıyısını dövüyor
Vuslat kayığı paramparça oluyor

Dökülen yapraklar da dertli sanki sadece biz
Nedense bu günlerde güneş kasıp kavurmaktan aciz

Rüzgarın şiddetlendiği vakit gelip çatıyor
Süre doldu dercesine güneş tamamen batıyor

Yangının ardından bulutlar dönerken küle
Ayrılıyoruz gözlerden yaş döküle döküle