Ayrılık Duvaklı Yârim

"Reenkarnasyonlar yaşıyor gidişinle kalbim."

Ben güneşim demedim
Ay güneşe borçlu
Ay suçlu
Belki mecbur belki sevdalı
Gelgitler yaşıyor deniz
Yakamozlar saklıyor koynunda
Bulut aldıklarını veriyor toprağa
Yağmurlar dönüyor yuvaya
Oysa canını vermiş çorak kalmıştı toprak
Bir vakit
Şimdi tekrar alıyor cansuyu olarak
Ey hasret dudaklı sevdiğim
Ey ayrılık duvaklı yârim
Senin gördüklerin bir yansıma
Acın düştü yüreğimin şansına
Yokluğun çıktı bahtına
Görme bundan sonra
Kör olsun gözü aşkın
Bir hançer sapla kalbine gecenin
Sonuna geldik son şiirin son hecenin
Kurtul kaç uzaklara
Çok uzaklara
Yaşanmaz içinde bu endişenin
Gözyaşı ne kadar çoksa
Bir aşkta
O kadar yeşerecektir sevda
Ayrılık çorak ayrılık verimsiz toprak
Yüreğini kuruturlar sahi
Gözyaşları cansuyudur aşkın
Ağladım sana çok kez
Kovmadım aşkını yüreğimin kapısından dahi