Ayrılık Duruşması Şiiri - Osman Kadir Kutlu

Hiç adil olmadı bu ayrılık...
Sanık sandalyesinde sen
Edebiyatım iyi diye
Savcılık makamında ben.
Mısralarca iddianame yazdım.
Bütün güzelliklerini geriye atıp
Kalemimle kırdım kalemini.

Ama hiç asil olmamıştı bu ayrılık...
Çok geçmeden ellerinde başka avuçlar
Benim hiç değmediğim ellerinde.
Saçlarında parmak izi bırakan suçlar
Sadece şiirlerimin okşadığı saçlarında.

Şahitler:Eller ve saçlar dinlendi.
'Söz savunmanın,buyur kızım' dendi.

'Bu türlü sevmeleri henüz tatmamıştım
Daha on altı yaşındaydım.
Koynumda beni seven bir şiirle hiç yatmamıştım
Bu adam alıştırdı beni sevilmeye.
Sonra da gitti ayrılığa alıştırmadan.
Sevgisizliğe ne kadar dayanabilir yürek
Acıkan bir kalbi hangi acı doyurabilir
Ve ne kadar zordur dönmesini beklemek.
Eğer suçsa,bir suçum var hakim bey
O da; kafiyeli konuşmayı bilmemek.
O şiirlerinde reklamını yaptı ıztırabının
Şiir yazamıyorum diye
Ben; kötü kadın.
Takdir yüce makamın.'

Sanık 'ela gözlü' dinlendi.
Söylenecek sözler artık tükendi.

'Karar:Savcı ve sanığın
Müebbet dostluğuna...'

Hiç de acil olmamıştı bu ayrılık...
Mahkemede itiraz etmedim ama
Ayrılığın geçmişi en az bir yıllık
Ayrılıktan bahsederdim daha ilk günlerde
Sen de kızardın,o günleri unutma.

Hiç katil olmadı ama bu ayrılık...
Ne dostluğumuzu öldürebildi
Aradaki on yıllık uçuruma rağmen
Ne de güzel hatıraları sildi.
Bu aşkın hakettiği belki de 'bu ayrılık' değildi
Ama hakkı 'ayrılık'tı,bu gerçek.
Başını önüne eğmeden bu sefer
Git,yaşa doyasıya mutluluğunu
Seni düşünen bir dostun olduğunu bilerek...

2007