Ayrılığın ölüm veren derdini
Kimse benden iyi bilmez, arkadaş!
Gönülden uzakta duran yurdunu
Gözünden ırmaya, gelmez arkadaş!
Ayrıldım yuvamdan, ağlar dururum
Derdime dert ekler, bağlar dururum
Gönlümü, boş şeyle eğler dururum
Gözyaşım sel oldu; durmaz arkadaş!
Boksör gibi komut verdin gardına
Kırk yıllık küs gibi döndün ardına
Köyümün taşına, kuşu, kurduna
Dünyaları versen, olmaz arkadaş!
Ayrılık türküsü düşmez dilimden
Ne etsem de çare gelmez elimden
Mutluluk olur mu, halı kilimden?
Gülmeyen başta gül gülmez, arkadaş!
Altın akça olsan, etmezsin para
Sen açtın bağrıma onulmaz yara
Gurbet elde insan düşünce, dara
Dostun bile halin sormaz, arkadaş!
Düş de gör, yeter ki kimler dost imiş!
Kimler çakal, ayı, kimler post imiş
Kimler ast, kimler üst, kimler büst imiş?
Gerçek dost, dostunu yolmaz, arkadaş!
Ayrılık, ölümden daha betermiş
Tartsan, elli gram fazla çekermiş
İnsan, kendisine kendi edermiş
Boş kap, doldurmadan dolmaz, arkadaş!
Necati’yim, ağlar, özlem çekerim
Benim de dünyada buymuş, kaderim
Keklik gibi taştan taşa sekerim
Kavuşsam, bir şeyim kalmaz, arkadaş!
Kayıt Tarihi : 22.8.2009 19:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DUYGU YÜKLÜ,GÜZEL VE MANALI BİR MANZUME OKUDUM.
TAM PUANLA SELAMLIYORUM.
10. TAM PUAN BENDEN.
KALEMİNİZ DAİM OLSUN.
SAYGILARIMLA
TÜM YORUMLAR (32)