Ayrılık Depremi Şiiri - Timur İlikan

Rihter ölçeğine göre
7 büyüklüğünde
sarsıldıkça sarsılıyor
bütün bedenim
sen beni terk edince
göçmen kuşlar gibi
Tüm umutlarım yıkılıyor
birer birer depreme dayanıksız
kamu binaları misâli
Sevdâm bir anda
bir moloz yığınına dönüşüveriyor
Toz toprak içerisinde kalıyor
tüm senli anılarım
Yüreğimden fay hatları
geçiyor ardı ardına
bin parçaya bölünerek
tuzla buz oluyor cam kırıkları gibi
Bu ayrılık depremi
beni bir anda yerle bir ediyor
haritadan siliyor âdetâ
Ardçı sarsıntılarla hâlâ sallanmada
bu sensizlik yıkımına uğramış yüreğim
Merkezüssü kalbim olan
bu yedi büyüklüğündeki deprem
unutulmaz acılar ve gözyaşları
bırakıyor ardında gölet gölet
Evi barkı yıkılmış kimsesi
olmayan sevgilerim bu kış
ortasında sokaklarda
sabahlıyor ayazlarda
tir tir titreyerek çâresizce
Geri dönmeni bekliyorum
ayakta tutarak depremden
sağ kurtulan son birkaç umudumu
Gelip de yeniden imâr etmeni
istiyorum senden âfete uğramış,
yıkılmış bu gönül yurdumu

(13 Kasım 2006/ İstanbul)