Ayrılık Dediğin Şiiri - Tunahan Ermihan

Umudumu yazdım sana yalnız saatlerimde
Kimi zaman uykusuzluğum da
Kimi zaman düş diye yattığım bu derin uyku da
Kanlı yaşla suladım kalemimi
Sayılı gün sayfalarına yazmak için seni

Kimi zaman özledim seni üşüdüğün de ellerim
Kimi zamansa bomboş resmine baktım
Gözlerinin derinliklerine,
Ama en çok sensizliğime yandım
Bilinmeyenleri beklerken

Bazen “sus” diyorum içimdeki ufaklığa
Hani kimi yanları senden, kimi yanları hayattan
Büyüyen, o masum çocuğa “Ağlama hasretlik için,
Ayrılık dediğin bazen yaraları bazen de sevdaları
Büyüten ana kucağıdır” diyorum

Şimdi ben büyütüyorum o masumu
Herkesin elinden alıp yüreğini ellerime
Tek tek yargılıyorum hatalarımı
Ve hatalarını bilmem kimlerin
Bir daha ağlatmamak için o KOCABEBEĞİ