“Yastığım
yorganım
döşeğim,
uyku tulumum
benim.
Sana alışmıştım,
üzgünüm,
hoşça kal! ...
”Üzerinde sabahlanan mukavva parçasına yazılanları okudum aniden...Kızılay’dan ayrılıyorken daha da çoğaldı hüznüm. Ayrılığın böylesi... Ne de güzelmiş...
17-18 Haziran 1995/ Kızılay
Kayıt Tarihi : 7.9.2006 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
120 bin kişiyle birlikte Kızılay Meydanında gecelemek muhteşemdi... İnsan dediğin her koşulda dik durabilmeli...
TÜM YORUMLAR (2)