Ayrılık dağlardan seslenir

Ayrılık dağlardan seslenir

Ayrılık dağlardan seslenir
Yolcu olduk bir zaman
Unuttuk unutulduk keyfe keder yaşadık
Arsızlandık yıllara karşı
Saf kırılgan kır laleleri gib çiçek açtık
Serpildik eteklerine dağın ayrılalı yolumuz
Kayalardan dı duldalarımız korudu rüzgarlardan
Kırçiçekleri kışlık ateşimizdi ısıttı yüreğimizi
Almıyor gün bahçeleri artık gönlümüzü
Üşenmez olmuş yanlıkzlık arsızca kırıyor yüreğimi
Islak toprak lağım kokusuna karışıyor artık
Issızlığında ürkek dokusu var örselenmişliğin
Soluğumda bir kehribar açlı yar
Benmliğimde öksüz yarınlar
Sümbül kokusundadayım serin
Beyazlara kaptırmışım uçuyor bedenim...