Ayrılık çocuklarıyız biz

Ayrılık çocuklarıyız biz.
İçimizde kaldı acı iz.
Yaşadık hep sevgisiz.
Analar babalar habersiz.

Taşıdık içimizde hep yas.
Susadık veren yok bir tas.
Gözümüzde hep oldu yaş.
Vermediler sevgiyle aş.

Ayrılık çocuklarıyız sustuk.
Yaşadık yokluğu bulduk.
Üvey için hayatta suçtuk.
Sevgiyi yaşamadık unuttuk.

Ayrılık tohumlarıyız hayatta.
Kötülükler hazır tuzakta.
Sevgisiz örülmüş kazakta.
Isınmayı sevgi sandık biz.

Ayrılmış ana babanın kurbanı.
Allah bilir bu acıyı yaşayanı.
Yuvasını dağıtıp çaresine bakanı.
Biliriz çünkü biz ayrılık çocuklarıyız.

Ayrılık günahlarıyız biz biliriz.
Satılık olsaydı yuva alırdık.
Mümkün olsa eksiği onarırdık.
Belki bu acıyı hiç yaşamazdık.

Guguk kuşunun yavruları gibiyiz.
Ayrı yuvalarda başsız hiç kimsesiz.
İçimizden silemedik kazındı bir iz.
Eksik olan bir şeyleri hep hissettik.

Ayrılık çocuklarıyız yaralı kahırlı.
Verir inşallah ana baba hayırlı.
Şimdi hayat yolları daha bayırlı.
Yaşadıklarımız içimizde saklı.