Ayrılık Çeşmesi Şiiri - Minel Çetin

Hayallerim vardı
Balta değmemiş yemyeşil umutlarım
Pembe gözlüklerimin camını kırdılar
Sıcak ekmeğimin dumanını dağıttılar
Yıktılar o meydan çeşmesini,
Bilmediğim otlar bitti
Söyledim o çakıla,
Susma dedim
Ezdiler seni, ara hakkını dedim
Bir rüzgar savurdu onu kuyuya
Çıkan ses kadar uzaktı yüreğe, yürek
O an anladım
Ne ben o olabilirim
Ne sen geriye dönebilirsin
Vakit
Ayrılık çeşmesi...