Ayrılık bir zindan Şiiri - Kemal Öztürk

Koca bir gün gecti Sensiz
mesafeler hiç bu kadar uzun olmamıştı,
Sensizlikte öyle...
Saatin tiktağı değil
yüreğimin atışı belirliyor geçen zamanı.

En uzun günüydü ömrümün
hoşcakal derken.
Bir yanım unutulmuş
bir yanım bastırılmış.
Sevdan gençliğimdi benim
delikanlılığım.
Kavuşupta yitirdiğim sevincim
köşebucak aranırken bulduğum
ve savrulduğum...

Dilimde ismin
yüreğimde gözlerin oldu hep.
O kışkırtıcı bakışlar
nasılda esir etmişti.
Yoksun işte.
Yine kendimleyim
yeniden
ve yine yapayalnızım.

Yazık ki bu kez kahredişler
sevgi sözcüklerinden daha yakın dilime.

Geceleri ansızın uyanıyorum
ter içinde düşümde buluyorum Seni.
Sigaramın nefesinde çekerken içime
dumanını gecenin karanlığı alıyor.

Sevgi dedikleri
kimine mutluluk
kimine mezar
kimine alabildiğince yaşamak
kimine dayanılmaz acılar.

Bir kez daha terkedildi yüreğimin yarısı
öbür yarısı dersen
müebbet mahkumu
Bir ayrılık
Bir zindan
Bir ölüm...

Sen bahar dalında yeniden açacaksın
Bense yalnızlığımın gölgesinde bekleyeceğim ölümü.
Sen gönlünde çağlayan ırmaklarınla
çırpınan kanatlarınla yaşarken
Ben
dikenli teller
taş duvarlar ardında bekleyeceğim seni...