Ayrılık Bir Müessese, Aşk Bir Naylon Fatura

kenarında dudağımın bir işçi alfabesi..
yüzünü asıyor kurutmak için yüzümde kadın
adım buz melodisi sesinde kadının.
yalıtkan bir özlemin boşluk doldurma mesaisi..
fay hücrelerini tetikleyerek aklımın
boşluk delmek için yarışıyor acı.

kaç ay geçiyor dilimin ucundan sayamıyorum.
kaç ay bekliyoruz?
belki de ben hâlâ saymayı bilmiyorum.

çünkü rövanş alır gibi seviyoruz birbirimizi
çünkü borçlu çıkıyor muhasebe kayıtlarında
ikimizin de son gülümsemesi
ve tasarruf ediliyor her mutluluk..

deniz nasıl susarsa öyle susuyor cümlelerdeki kuraklık.
gemi nasıl yorulursa öyle batıyor yüzündeki saydamlık
ilk filikaya seni koyuyorum
ve ilk kendim dibe çöküyorum tokluğunda susuşlarımın.

depozitosuz kavga ediyor iki ayrılık
geçmişe aseton sürüyorsun korkarak
ve korkuyoruz boşluğa sorular sordukça.
saatim geri kalıyor..
saatin ileri gidiyor..
ve korkuyoruz boşlukta sorular yankı yaptıkça.
zamansız gelen misafirlere benziyor mesajların
yaşadıklarımızı benim evimde unutmuş gibi yapmalısın
çünkü geçmişi koyabileceğin bir odası yok yarının.

belki de ben bilmiyorum saymayı hâlâ
gecenin oluklarını dolduruyor bu son/buluş
sayıklıyorum belki hâlâ
duraksayarak aynı yamacında aynı yalanın..
anılar astıma yakalanıyor soluğumda..

hadi topla dudaklarımı(zı)
yokluğuma giden son bir manevrada..