Bu bir ayrılık sahnesidir;
Uğruna herkesten vazgeçtiğin
Her şeyden vazgeçtiğin..
Kahramanı bir muhannet sevgilidir...
Bütün hayatını alt üst eder.
Sanırsın ki hayatının altı,
Üstünden daha iyi olacaktır...
Olmaz..
"O" Girer, yıkar ve çekip gider..
Ne delikanlılığın,
Ne gururun kalır ayakta.
Tutarsın göz yaşlarını,
"Ağlamayacağım! " dersin.
Sıkarsın yumruklarını,
Yıkmamak için duvarları...
Derin bir nefes çekersin içine..
Gülümsersin sadece...
İki kelime söyleyecek gücün kalmıştır
İlk kelime çıkar ağzından:
Neden? .. sorarsın Neden?
"Nedeni yok" der karşıda ki...
"Çok iyi birisin ama böyle olması gerekiyor"
Defalarca duymuşsundur bunu fakat;
Bu kez acıtmıştır canını...
Bütün gücünü toplayarak devam edersin:
Titrek bir sesle "Gitme! " dersin Gitme! ..
Nafile; çünkü gider...
İflah olmaz bir inatla gider
Kudret ehli olsan bile kâr etmez,
Donar kalırsın o an ve o gider.
Ardından bakarsın, sadece bakarsın...
Bir güvercinin avuçlarından
Uçup gitmesi gibi,
Seyredersin gidişini...
Uzatırsın elini ama nafile...
Arkasına bile bakmaz! ..
Ellerinin soğuduğunu hissedersin..
Başında çakan yüzlerce şimşek!
Ve ayaklarına bir titreme..
Takatin yoktur ardından gitmeye..
O ise; gelen ilk metroya biner ve gider.
Bütün hayatını alt üst ederek gider.
Ne delikanlılığın,
Ne gururun kalır ayakta.
Tutarsın göz yaşlarını,
"Ağlamayacağım! " dersin.
Sıkarsın yumruklarını,
Yıkmamak için duvarları...
Derin bir nefes çekersin içine..
Sorarsın kendine "Neden? " diye..
Bütün bu başıma gelenler,
Bu mutsuzluğum,
Bu çektiğim acılar neden?
Kendinde ararsın nedenleri...
Belki akıttığın bir göz yaşıdır,
Başka bir acının faili olmandır,
Belki de aldığın bir Ah' dır nedeni...
Bin pişmanlık kaplar içini,
Geçmişi hatırlarsın o an...
Karanlık sarar her yanını...
"Demek o da böyle hissetmiş.." dersin
Diğer metroda ondan ayrılırken.
O' nun da gözleri dolmuş; ağlamamış,
Ayakları titremiş; ardımdan gelememiş,
O' nun da kalbi acımış benim ki gibi..
Korkuya kapılırsın!
Sanırsın ki;
Bu son hiç değişmeyecek,
Bu yalnızlık sonsuza dek sürecek,
Hayat hep böyle devam edecek,
Sorarsın Allah' a: "Bu ne kadar sürecek? "
Evet; bu lanet kaplayacak hayatını..
En azından:
Sebep olduğun gözyaşları kuruyana kadar...
Kayıt Tarihi : 23.10.2012 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adam çok yaşlıdır. Oğlu ve geliniyle aynı evde yaşamaktadır. Artık ayakları tutmaz hale gelmiştir. Her türlü bakımını ve temizliğini gelini yapmaktadır... Gün gelir, artık gelin kocasına isyan eder: -Yeter artık babana katlanamıyorum, bende kocamla beraber rahat bir hayat sürmek istiyorum. Adam: -Ama o benim babam hanım düzgün konuş der. Karısı: -Babanın az ömrü kaldı zaten bir kaç ay' a kalmaz ölür, fakat ben senin karınım ölene kadar yanında olmamı istiyorsan babandan kurtul! Seçimini yap! Ya baban ya da ben! Adam çaresiz, ertesi sabah babasını alır sırtına tarlaya götürür. Şalı serer, oturtur babasını ve kendisi de başlar bir çukur kazmaya... Çukur iyice derin ve geniş olunca babası anlar başına gelecekleri ve başlar gülmeye... Adam sorar - Baba neden gülüyorsun? Baba cevap verir: -Oğlum etme-bulma dünyası bende senin yaşındayken az ileriye kendi babamı gömmüştüm... Çocuk yaptığından pişman olur ve ağlamaya başlar. Sarılır babasına ve eve götürür... İşte benim hikayem de böyle... Beni çok seven, çok güzel ve huyu da kendisi kadar mükemmel bir kızdan, bir şeyler hissedemediğim için bir gün bir akşam üzeri metrobüs istasyonunun birinde ayrıldım... Gel zaman git zaman bir gün başka bir kızla karşılaştım. Bu sefer bu kızdan çok hoşlandım ve sevdim. Aradan çok fazla zaman geçmeden her şey çok güzel giderken bir akşam üzeri başka bir metrobüs istasyonunda bu kez bu kız beni bıraktı... Sebebi ise benimkiyle aynı: bir şey hissedemiyormuş... O an yukarıdaki hikaye aklıma geldi ve bende başladım gülmeye.. Kız şaşırdı neden gülüyorsun? dedi.. Anlatamadım tabi... Sadece etme-bulma dünyası dedim... İşte o an hissettiklerimi, düşüncelerimi bu şiirle dile getirdim... Teşekkürler...
elinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)