Ayrılık (allaha ısmarladık)

AYRILIK (ALLAHAHA ISMARLADIK)

Ben burada, Manisa’da
Enes köyde, ata ocağında
Ebrar, baba ocağında Ankara da
Bu gün, yarim burada,
Yarın, ben Ankara da
Enesim Babanne kucağında.

Yarim;
Hem yorgun, hem üzgün
İçinde, girift olmuş hüzün
Yine sarılıp ayrılacak
Yine, arkamdan el sallayacak
Ruhum ise, onunla olacak.

Ya ayrılığı yalnız tadanlar,
Arkasında,
el sallayacak yakını bile olmayanlar
Teselli bulabilir ancak,
iman ile yaşayanlar.

Enesim;
Dedesiyle ip atlıyor
Bir,iki,üç,yirmialtı
Dedesine soruyor?
Dedesi; deneyip görcez diyor.
Babaannesi salıncağın başında bekliyor
Salıncaktan inip kum oynuyor

Ebrar’ım:
Okuluna gidiyor
Evde Emre abisi ile ders çalışıyor
Okuldan gelip, bahçede top oynuyor

Bu gün bizler yine otogarda
Defalarca toplandık bu mekanda
Lime-lime olmuş
Ruhlarımızın slueti.
Asık bir suret şeklinde
nakşedildi içimize.
Sözler,katı bir lokma gibi
dizildi , yüreğimizde.

Yine yarimden
ayrılık zamanı yakın
Kalbimin labirentlerinde ilerliyorum, dalgın
Düğüm,düğüm ayrılıklar kalbimizde
Yine hüznü ve kederi gömdük içimize
Vedalaşıp yine hicranı tadacağız kalbimizde.

Her ayrılık; visalin başlangıcı
Aşığı maşuka bağlar ayrılık ilacı.

Ayrılığın getirdiği hicranı tatmayan,
Visalin getirdiği hazzı yaşayamaz.

Ayrılık;
Başlangıcında hüzün ve keder
Sonundaki visal ise insanı mutluluğa gömer.

Ayrılık;
Küllenmiş sevgiyi
Çevirir kor ateşe.

Bu gün ayrılıklar çeşit, çeşit ve iç-içe
Düşündükçe, bir damlada boğuluyorum
Ancak, şükredip teselli buluyorum.

5.Mayıs.2003
Y.YILMAZ