Ayrılık Akşamında Şiiri - Mucize Şiirler

**Ayrılık Akşamında**

Gittiğinden beri boş kaldı zaman,
Bir cam kırığı saplandı sükûta.
Sessizliğin sarmalında kaldım,
Yarım kaldı son cümleler, yarım kaldı dualar.

Gölgende kaldı bütün eşyam,
Toz oldu sözcükler, döküldü harfler.
Bir resmin çerçevesinde dondu rüzgâr,
Şimdi her adımımda çınlıyor ayak sesin.

Sonbahar düştü saçlarına,
Yaprak yaprak savruldu sıcaklığın.
Gökyüzü bir mendil gibi ıslandı,
Bulutlar ağladı sen giderken.

Yıldızlar dökülür sessizce,
Karanlık bir nehir gibi yalnızlık.
Ellerim boşlukta arar tenini,
Bir rüyadan uyandım, sen yoktun.

Gözyaşlarım kurudu belki,
Ama hâlı ıslak yastığım.
Bir telgraf gibi koptu sesim,
Uzaklarda kayboldu son nefesim.

Rüyalarımda hâlâ dokursun,
Ördüğümüz o kırmızı hüzünleri.
Sabahlar erken vurur camıma,
Gün doğmuyor artık, sönük bir lambayım.

Uzaklarda bir telgraf gibi,
Titreşir adın dudağımda.
Ama teller koptu işte,
Sesim sana ulaşmıyor.

Ateşler yaktım söndüremediğim,
Dumanı tüttü yarına kadar.
Bir kuş uçtu penceremden,
Kanadında son mektubum.

Mektuplar yazdım hiç göndermediğim,
Her biri bir sır gibi yandı.
Belki bir gün bulur külümü rüzgâr,
Senin diyarına savurur.

Sesin çınlıyor odalarda,
Gölgen düşüyor duvarlara.
Ama boş kaldı her şey,
Bir resim kadar uzaksın.

Bir gülüşün rüzgârında savruldum,
Kurudu dalında baharlarım.
Artık güller açmıyor balkonda,
Saksılarımda toprak çorak.

Karanlıkta arıyorum ellerini,
Bir yıldız kayar gibi tutamadım.
Yolunu gözlüyorum her akşam,
Ama dönmüyor vapurlar.

Aynalarda kırıldı suretin,
Parça parça dağıldı hayalin.
Söndürdüm ışıkları, kapattım perdeleri,
Artık gölgen bile yok bu şehirde.

Yollar ayrıldı bir düş gibi,
Uyanınca unuttum seni.
Ama rüyalarımda hâlâ,
Bir çocuk gibi ağlıyorum.

Ve ayrılık bir şarkı söyler şimdi,
Kulaklarımda eski bir nağme.
Sözleri unuttum, melodisi hüzün,
Dinliyorum… ve sen yoksun.

Bu dizeler, terk edilmiş bir evin sessizliğini, yarım kalmış anıları ve zamanın yaralı akışını dillendiriyor. Uzaklık, artık bir nehir gibi arada duruyor.

Söz : Mucize