Bu ayrılık akşamında,
Ankara’nın kasvetli soğuğunda,
Boğazım düğümleniyor,
Konuşamıyor, susuyorum karşında...
Konuşamıyor, susuyorum kapında,
Gözlerin çaresiz bakıyor uzaklara,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
